De moeilijke taak van een jeugdbeschermer: uithuisplaatsing ja of nee?
On 23/04/2015 by Redactie StandardEen gedwongen uithuisplaatsing is zeer ingrijpend voor het kind in kwestie, voor de ouders en zeker ook voor de professionals die het besluit nemen. Want wanneer is het niet meer veilig voor een kind om thuis te blijven wonen? En wanneer weet je zeker dat een gedwongen uithuisplaatsing een goede beslissing is? Ook voor de jeugdbeschermer een moeilijk moment, aangezien er ingegrepen wordt in de natuurlijke band tussen het kind en zijn ouders.
Risico’s
“De grote angst van jeugdbeschermers is dat het kind risico’s loopt als ze niet tot uithuisplaatsing overgaan. Als een kind bij zijn ouders blijft, gaat het soms ernstig mis, zelfs met de dood tot gevolg. Deze gebeurtenissen zijn triest en ingrijpend. Daarnaast is het onzeker wat een nieuwe woonsituatie met het kind zal doen. Beslissers zullen altijd blijven denken: ‘had ik maar…’”, aldus Lucie Kessens.
Lucie groeide op als enig normaal begaafd kind in een gezin met verstandelijk beperkte ouders en vier verstandelijk beperkte broers en zussen. Haar jeugd stond in het teken van geweld, ernstige verwaarlozing, alcoholisme en de constante dreiging van seksueel misbruik. Zij heeft veel hulpverleners over de vloer zien komen, die zeer goed bedoeld aan de slag gingen. Maar waardoor ontstond weerstand? Wat ging er mis? Hoe had de begeleiding meer kans van slagen gehad? Over haar leven verscheen in 2012 het boek ‘De Woonschool’.
“Kinderen willen bij hun ouders zijn”
Vaak wordt gedacht dat een kind dat in slechte omstandigheden leeft, beter af is met liefdevolle pleegouders dan in het eigen gezin. Mensen die deze kinderen warmte geven, goed verzorgen en er alles aan doen om ze goede kansen te geven. “Of dat slaagt, is de vraag, want een kind dat gedwongen uit huis geplaatst wordt, wil meestal maar één ding: bij zijn eigen ouders of naaste familie zijn. Het is geen onwil van deze kinderen, maar heeft te maken met de natuur: de onverbrekelijke band die we allemaal meekrijgen bij onze geboorte”, zo zegt Kessens.
Als kind wilde zij nooit uit huis geplaatst worden, hoe ellendig haar situatie thuis ook was. Natuurlijk verlangde zij naar aandacht, veiligheid, een fris huis, schone lakens en maaltijden die compleet waren. Maar tegelijkertijd verlangde zij ook naar haar eigen thuis. Zij wist als kind heel goed dat haar ouders haar niet alles konden bieden en dat rekent zij haar ouders niet aan. Voor haar was dat een gegeven, net zoiets als het weer. Als volwassene denkt ze er nog precies zo over. “Kinderen willen bij hun ouders zijn en daarin ingrijpen heeft grote gevolgen voor een kind. Ik weet zeker dat ik ontspoord zou zijn, als ik uit huis was geplaatst”, aldus Kessens.
Bij twijfel niet uit huis plaatsen
Lucie is van mening dat uithuisplaatsing alleen in zeer extreme situaties gerechtvaardigd is, zoals geweld of seksueel misbruik in een gezin. “Jeugdbeschermers moeten bij twijfel niet meteen tot uithuisplaatsing overgaan. Hoewel niet uit huis plaatsen van kinderen tot risico’s kan leiden, staat daar tegenover dat telkens wanneer je besluit een kind bij zijn ouders te laten wonen, het daar wel het beste af is en, mits voldoende ondersteund, de beste slagingskansen heeft”, aldus de sympathieke ervaringsdeskundige.
Jeugdbeschermers hebben een zeer moeilijke taak en krijgen maar al te vaak de zwarte Piet toegespeeld. Elk mishandeld kind is er één te veel maar het lijkt onmogelijk dit uit te sluiten. Wat je ook doet, waar je ook op aanstuurt of beslist, er komt zo’n moment dat je achteraf denkt dat wanneer jij een andere beslissing had genomen het mogelijk beter had uitgepakt. Daar staat ook nog eens tegenover dat het succes van jouw beslissingen moeilijk meetbaar is op lange termijn. Kinderen die met jeugdbescherming in aanraking komen verdwijnen rond hun achttiende uit beeld, dus hoe kun je weten of je er daadwerkelijk toe hebt bijgedragen?
Ervaringsdeskundige als mede-opleider
Na het verschijnen van haar boek richt Lucie zich nu als ervaringsdeskundige ook op het (mede) opleiden van hulpverleners. Zo verzorgt zij onder meer de inleidende presentatie tijdens een landelijke studiedag over ouderbetrokkenheid bij bemoeizorg, drang en dwang, evenals een training over het begeleiden van sociaal zwakke gezinnen:
Interessant artikel? Meld u dan nu aan voor onze gratis nieuwsbrief en mis nooit meer iets!
You may also like
Archieven
- april 2024
- maart 2024
- februari 2024
- januari 2024
- december 2023
- november 2023
- oktober 2023
- september 2023
- augustus 2023
- juni 2023
- mei 2023
- april 2023
- maart 2023
- februari 2023
- januari 2023
- december 2022
- november 2022
- oktober 2022
- september 2022
- juni 2022
- mei 2022
- februari 2022
- januari 2022
- december 2021
- november 2021
- oktober 2021
- september 2021
- augustus 2021
- juni 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013