Blik op hulp

Foto: Atelier PRO

Kleine klassen zijn slecht voor de kwaliteit van het onderwijs. Althans, dat is wat staatssecretaris Dekker van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap vandaag beweerde op het radiojournaal toen er gesproken werd over het samenvoegen van scholen als gevolg van het krimpende aantal leerlingen in delen van Nederland. Het was zo’n moment waarop je hoopt dat je het verkeerd verstaan hebt, maar hij zei het echt! (Hoor hier dat hij het op 18 minuten in de uitzending zegt). De kwaliteit van het onderwijs zou niet vóóruit gaan wanneer er minder kinderen in een klas zaten, maar juist achteruit. 

Toen het besef doordrong dat hij ook écht bedoelde wat hij zei, schoot ik eerst in de lach, maar niet snel daarna werd ik boos. Want wat de staatssecretaris daar uitkraamde werkte niet voor niets in eerste instantie op mijn lachspieren. Zijn stellingname is simpelweg niet waar. Zo erg onwaar zelfs, dat het absurd is. Onderzoek uit Zweden (u weet wel, dat land waar onze bewindslieden zo graag naar verwijzen als het om passend onderwijs gaat) laat bijvoorbeeld zien dat naar mate klassen kleiner zijn, de leerprestaties van leerlingen niet alleen op korte, maar ook op lange termijn verbeteren en dat kinderen die in een kleinere klas zaten, later een hoger inkomen hebben dan kinderen uit grote klassen. Onderzoek uit de VS toont aan dat het reduceren van de omvang van een klas van 22 leerlingen naar 15 leerlingen, voor de leerlingen in zo’n kleine klas een leerwinst oplevert die gelijk staat aan drie maanden extra onderwijs. Zo bezien zou de opmerking van Dekker prima gestaan hebben in één van de boeken van George Orwell. Ze zou een mooie aanvulling kunnen zijn voor het rijtje met slogans van het totalitaire staatsapparaat dat de Engelse fictieschrijver in het boek “1984” optekende: “Oorlog is vrede; vrijheid is slavernij; onwetendheid is kracht; kleine klassen zijn slecht”.

Maar dat was nog niet waar ik het meest boos van werd. Dat we in zorg, welzijn en het onderwijs met grote regelmaat voorgelogen worden door beleidsmakers, dat is immers niet nieuw. Zo verliep bijvoorbeeld de invoering van de nieuwe PGB-systematiek volgens staatssecretaris Van Rijn prima en waren de bezuinigingen in de GGz volgens onze regering volkomen terecht. Dus dat was niet wat mij triggerde. Waar ik boos van werd, was het feit dat de mensen die dagelijks als leerling of leerkracht in dat onderwijs geacht worden te functioneren, hiermee geen recht gedaan wordt.

We hebben het immers over dezelfde staatssecretaris die nog niet zo heel lang geleden besloot om het passend onderwijs bij de scholen over de schutting te gooien, waarmee hij van leerkrachten die in sommige gevallen klassen van 35 leerlingen hebben, verwacht dat ze in zo’n groep ook nog wel een paar leerlingen met serieuze ontwikkelings- of gedragsproblemen kunnen bezig houden. Want als we niet uitkijken gaat het daar dan alleen nog over: kinderen bezig houden, want aan kwalitatief goed onderwijs geven komt een leerkracht zonder superkrachten in zo’n situatie niet meer toe. En om vervolgens, in zo’n context, te beweren dat het verkleinen van klassen slecht zou zijn voor het onderwijs, dat verdienen leerkrachten en leerlingen niet.

Door de opmerking van de staatssecretaris rijst bij mij dan ook het vermoeden dat hij vroeger zelf wel in een hele grote klas gezeten moet hebben, om zo’n domme opmerking te maken en dan ook nog te geloven dat hij die aan het publiek kan verkopen.

Dr. Guido van de Luitgaarden is als senior onderzoeker verbonden aan het lectoraat Sociale Integratie van Zuyd Hogeschool en hoofdredacteur van Blik op Hulp.

Interessant artikel? Meld u dan aan voor onze gratis nieuwsbrief en mis nooit meer iets!

Discussiëren over dit redactionele opiniestuk? Word dan snel lid van onze LinkedIn-groep.