Blik op hulp

Niet al het seksueel geweld komt aan het licht, omdat het niet altijd als zodanig wordt herkend en omdat slachtoffers er niet altijd over vertellen. Om het slachtoffer de gewenste hulp te kunnen bieden, is het echter noodzakelijk dat seksueel geweld op de een of andere manier bekend raakt. In de recent verschenen slachtoffermonitor seksueel geweld tegen kinderen, onder meer is gekeken in hoeverre slachtoffers van seksueel geweld herkend worden en over het misbruik vertellen.

Weinig herkend

Seksueel geweld wordt weinig herkend. Professionals rapporteerden een vermoeden van seksueel geweld bij 1 van de 1000 kinderen die zij beroepsmatig zagen gedurende een periode van drie maanden. Seksueel geweld tegen kinderen wordt daarmee, in vergelijking met andere vormen van kindermishandeling, relatief slecht door professionals herkend. “Dit roept de vraag op of de geringste signalen van seksueel geweld in een zo vroeg mogelijk stadium worden onderkend. Dit geldt mogelijk nog sterker voor online seksueel geweld, omdat dit zo afgeschermd kan plaatsvinden”, zegt de nationaal rapporteur mensenhandel en seksueel geweld tegen kinderen, Herman Bolhaar.

Weinig bekend

Over het herkennen van online seksueel geweld door professionals is echter nog onvoldoende bekend. Slachtoffers vertellen meestal over het seksueel misbruik aan een leeftijdsgenoot. Slachtoffers kunnen worden herkend door anderen, maar ook zelf vertellen over het meegemaakte seksueel geweld. De meerderheid van de kinderen heeft wel aan iemand verteld over het meemaken van seksueel geweld. De grootste groep jongeren vertelt het aan een goede vriend of vriendin, een andere jongere dus. De Nationaal Rapporteur vraagt zich daarom hardop af of er binnen signaleringsbeleid genoeg aandacht voor is. “Krijgen jongeren bijvoorbeeld ergens uitgelegd wat ze moeten doen als iemand vertelt over seksueel misbruik”?

Reactie van groot belang

De reactie die een slachtoffer op een dergelijke onthulling krijgt vanuit de omgeving, speelt een grote rol in het verdere hulpproces. “Zo kan het slachtoffer door voldoende steun minder behoefte hebben aan professionele hulp of juist gestimuleerd worden om verdere hulp in te schakelen. Een negatieve reactie kan ervoor zorgen dat het slachtoffer uit schaamte minder snel hulp durft in te schakelen en dat het leed voor het slachtoffer groter wordt. Een aanzienlijk deel van de slachtoffers praat niet over het misbruik. Dit kan komen door barrières zoals angst of schaamte. Slachtoffers moeten zich zoveel mogelijk gesteund voelen om deze barrières te overwinnen”, stelt Bolhaar in de monitor. “Het is daarom belangrijk dat een veilige omgeving wordt geschapen, waarin slachtoffers wanneer ze daar behoefte aan hebben kunnen vertellen over wat hen is overkomen. Daarnaast kan het ook drempelverlagend werken voor slachtoffers wanneer zij online kunnen vertellen over wat hen is overkomen”.