Prof. Mr. Drs. Mariëlle Bruning
Het eerste deel van een driedelig onderzoek naar de mate van invloed en de momenten waarop kinderen kunnen participeren in beslissingen die genomen worden gedurende een jeugdhulpverleningstraject, is onlangs afgerond. De belangrijkste conclusie? De mogelijkheden van jongeren om invloed te hebben op hun hulpverlening zijn bij de toegang onduidelijk en er bestaan grote verschillen tussen de gemeenten in ons land.
Beslismomenten
Voor het eerste deel van het onderzoek dat uitgevoerd wordt door Prof. Mr. Drs. Mariëlle Bruning, Dr. Stephanie Rap en Denise Verkroost van de Universiteit Leiden, is onderzoek gedaan naar de beslismomenten in het jeugdhulpverleningstraject die invloed hebben op kinderen en het wettelijk kader daarbij. Hiervoor is onderscheid gemaakt tussen hulpverlening op vrijwillige basis en hulpverlening in gedwongen kader. Op grond van artikel twaalf van het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind, hebben kinderen die in staat zijn hun mening te vormen immers het recht om die mening te uiten bij alle beslissingen die hem of haar betreffen. Bovendien moet aan die mening een passend gewicht worden gehecht. In het eerste deel van het onderzoek stond het recht om gehoord te worden centraal, terwijl in het vervolgonderzoek meer aandacht zal worden besteed aan het hechten van een passend belang aan de mening van de minderjarige en knelpunten en oplossingsrichtingen daarbij.
Onduidelijk
In het eerste onderzoeksrapport wordt onder andere geconcludeerd dat de mogelijkheden tot participatie bij de toegang tot de jeugdhulp onduidelijk zijn en dat er grote verschillen kunnen bestaan tussen gemeenten doordat de wet hierbij veel ruimte laat aan gemeenten. Ook bestaan grote verschillen in leeftijdsgrenzen die gehanteerd worden bij het bepalen van mogelijkheden tot participatie van minderjarigen bij vrijwillige jeugdhulp. Dit kan leiden tot onduidelijkheid voor professionals. De rechtspositie van de minderjarige in het kader van de gesloten jeugdhulp is duidelijker geregeld, zo zijn minderjarigen van twaalf jaar en ouder bekwaam om zelf in procedures op te treden en wordt een advocaat toegevoegd. Het is volgens de Leidse onderzoekers positief dat in het gedwongen kader verschillende uitzonderingen worden gemaakt op de processuele onbekwaamheid van minderjarigen en dat de rechter de minderjarige van twaalf jaar en ouder in beginsel in de gelegenheid moet stellen om gehoord te worden.
Het vervolg van het onderzoek zal zich richten op hoe de participatie van kinderen in de praktijk vorm krijgt.
Interessant artikel? Meld u dan nu aan voor onze gratis nieuwsbrief en mis nooit meer iets!
Mee discussiëren over dit artikel? Dat kan in onze LinkedIn-groep.
