Alleen of met z’n vieren in de stront?
On 19/11/2014 by Redactie StandardGisteren moest staatssecretaris van Rijn van VWS in de Tweede Kamer zijn beleid verantwoorden. Het debat heeft extra nieuwsaandacht gekregen vanwege de affaire met Pa en Ma van Rijn. Het probleem van de zorg in de verpleegtehuizen is niet nieuw; we kennen deze beschamende verhalen over hoe we in Nederland met onze dementerende ouderen omgaan al jaren. De begrippen, “pyjamadagen”, “vierentwintiguursluier” en “zorgminuten” zijn inmiddels toegevoegd aan ieders woordenschat en opgenomen in de van Dale.
We spreken er met zijn allen schande van. Dit kan niet, dit mag niet, dit is mensonwaardig.
En wat zegt minister Schippers afgelopen zondag in Buitenhof tegen Paul Witteman? “Ja, maar u moet niet vergeten; de mensen hebben nu wel allemaal een eigen kamer hé!”.
Daar heeft de minister natuurlijk een punt. Het maakt namelijk nogal een verschil of je op je eigen kamer in de stront zit of wanneer je met zijn vieren op een kamer – alleen of met zijn vieren tegelijk – in de stront zit.
Overigens kunnen we hieruit ook concluderen dat de minister alleen in privaat gefinancierde verpleegtehuizen komt, want in het verpleegtehuis waar bijvoorbeeld mijn 80-jarige moeder als vrijwilligster werkt, liggen de mensen gewoon nog met drie anderen op een kamer. Daar is overigens wel voldoende personeel om de mensen tijdig naar het toilet te begeleiden.
De ‘oplossing’ van het ministerie
Wat is nu volgens het ministerie de oplossing voor de geconstateerde problemen?
De staatsecretaris, formuleerde de verdediging van zijn beleid in de tweede kamer in heerlijke managementtaal, die in de rest van de samenleving ook wel bekend staat als slap gelul:
“De kwaliteitsverbetering is een proces van de lange adem, waarbij ik speerpunten heb gedefinieerd:
- Optimale samenwerking tussen cliënt, informele zorg en zorgverlener: de sleutel naar kwaliteit van leven;
- Basis op orde: veilige zorg;
- Meer ruimte voor – en kwaliteit van – professionals;
- Bestuurlijk leiderschap;
- Openheid en transparantie.
Zo staat het er echt!
We halen allemaal opgelucht adem. Dit is krachtige taal, zeg! Nu gaat er écht iets veranderen!
Meetbare doelen
Hulpverlening, zo leren wij onze studenten Social Work, moet evidence-based zijn. Je moet aan kunnen tonen dat wat je doet effect heeft. Hoewel ik niet van de evidencebasedclub ben, zou het hier geen kwaad kunnen. Ik zal voor de staatssecretaris ook even wat “speerpunten uitrollen”:
Speerpunt 1: Niemand zit langer dan tien minuten in zijn eigen ontlasting;
Speerpunt 2: Iedereen wordt elke dag gedoucht;
Speerpunt 3: Iedereen krijgt drie keer per dag een kopje koffie, drie maaltijden en naar behoefte ’s avonds een borreltje;
Speerpunt 4. Iedereen krijgt minimaal één uur per dag persoonlijke aandacht in de vorm van een gesprekje tijdens een wandeling in de buitenlucht.
Met deze speerpunten kunnen we in ieder geval één speerpunt van de staatssecretaris bereiken: “de sleutel naar kwaliteit van leven”. Bijkomende win-win situatie: we kunnen toe met de helft van de toezichthouders, want dit is allemaal snel te controleren.
Zorg is mensenwerk
Wat hiervoor nodig is? In ieder geval geen “hoger en beter gekwalificeerd personeel”, zoals Schippers zei in Buitenhof. Alsof het verdorie aan het personeel ligt! Volgens de minister kan een hoger opgeleide namelijk best wel veertig mensen tegelijk “kwalitatief, open en transparant” naar het toilet begeleiden. Bert Keizer, filosoof en al 20 jaar werkzaam als verpleeghuisarts zei het kort maar krachtig in een recent interview: “We hebben simpelweg meer mensen nodig, met de kwaliteit van het personeel is niets mis, wel met de kwantiteit van het personeel”.
Om een menswaardige oude dag van onze ouders en grootouders – ik bedoel dus de generatie die jarenlang keihard gewerkt heeft en flink heeft bijgedragen aan de staatskas, waar we nu ook alle zichzelf dikke bonussen toedienende zorgmanagers uit betalen – te garanderen, moeten we investeren in de zorg voor mensen. Daar heb je geen hoogopgeleide verpleegkundigen voor nodig, daar heb je mensen voor nodig die liefdevolle aandacht en zorg hebben voor de behoeften van mensen. Letterlijk!
Interessant artikel? Schrijf u dan nu in voor de gratis nieuwsbrief en mis nooit meer iets!
You may also like
Archieven
- april 2024
- maart 2024
- februari 2024
- januari 2024
- december 2023
- november 2023
- oktober 2023
- september 2023
- augustus 2023
- juni 2023
- mei 2023
- april 2023
- maart 2023
- februari 2023
- januari 2023
- december 2022
- november 2022
- oktober 2022
- september 2022
- juni 2022
- mei 2022
- februari 2022
- januari 2022
- december 2021
- november 2021
- oktober 2021
- september 2021
- augustus 2021
- juni 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013